رابطه انواع بدرفتاری در دوران کودکی با شفقت بر خود و سلامت روانی در افراد متاهل

  مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه‌ی بین انواع بدرفتاری در دوران کودکی با شفقت بر خود و سلامت روانی در افراد متاهل شهر تهران بود. روش‌کار: در این مطالعه‌ی توصیفی–تحلیلی مقطعی، 350 نفر (زن و مرد) متاهل ساکن شهر تهران در سال 1392 به صورت تصادفی با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند و پرسش‌نامه‌های خودگزارشی کودک‌آزاری، شفقت بر خود و سلامت عمومی را تکمیل نمودند. پرسش‌نامه‌های 13 شرکت‌کننده به دلیل نقص، حذف و پرسش‌نامه‌های 337  نفر مورد ارزیابی قرار گرفت. برای تحلیل داده‌های از نرم‌افزار SPSS نسخه‌ی 19 و آزمون همبستگی پیرسون، رگرسیون خطی و چندگانه استفاده شد. یافته‌ها: بین بدرفتاری و شفقت بر خود رابطه‌ی منفی و معنی‌داری وجود دارد (001/0>P و 521/0- =r). بین بدرفتاری و سلامت عمومی همبستگی مثبت و معنی‌داری وجود دارد (001/0>P و 306/0=r). نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که خرده‌مقیاس‌های آزار جسمی، آزار عاطفی و خرده‌مقیاس غفلت، پیش‌بین‌های معنی‌داری برای شفقت بر خود هستند. خرده‌مقیاس غفلت بیشترین سهم را در تبیین شفقت بر خود دارد. هم‌چنین تنها خرده‌مقیاس آزار عاطفی قادر به پیش‌بینی سلامت عمومی می‌باشد (001/0>P). نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد هر چقدر فرد در دوران کودکی آزار بیشتری را تجربه کرده باشد از میزان شفقت بر خود کمتری در بزرگسالی برخوردار است همچنینهر چقدر فرد در دوران کودکی آزار بیشتری را تجربه کرده باشد از میزان علایم روانی بیشتری در بزرگسالی برخوردار است.